Hoewel de familie van Saied's moeder religieus was, kon Saied geen antwoord vinden op zijn vragen over God. In zijn jeugd wendde hij zich tot de Hafez (Perzische dichter en een mysticus in de soefitraditie) en Erfan (Perzische mystiek) op voorstel van een van zijn ooms, maar er was geen antwoord dat zijn hart kalmeerde.

Saied trouwde en ging werken. De vrouw van Saied kende al een tijdje christenen. Ze nodigde Saied uit om naar het woord van Christus te luisteren. Maar Saied verzette zich tegen zijn vrouw en haar uitnodiging.

Op een dag nodigde hij een christelijke vriend bij hem thuis uit om met hem in discussie te gaan en zijn vrouw te laten zien dat het christendom een leugen was.

Na een aantal van deze ontmoetingen begon hij de woorden uit de Bijbel en de gebeden te bestuderen.

Toen Saied op een dag alleen thuis was, bad hij en pakte hij de Bijbel. Hij opende het en kwam een vers tegen dat zei: ‘Kom tot Mij, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven’.

Op dat moment besefte hij dat God zijn leven en zijn hart kende. Hij voelde de aanwezigheid van God naast zich. Saied huilde twee uur en sprak met God.

Later bad hij met dezelfde christelijke vriend en gaf hij zijn hart en leven aan Jezus Christus.